Χρειαζόμαστε 27 πλανήτες σαν τη Γη... αν δεν αλλάξουμε

H προστασία συγκεκριμένων περιοχών της φύσης δεν θα αποτρέψει την ανθρωπότητα από την απώλεια των υποστηρικτικών συστημάτων της ζωής μας.Aκόμα κι αν οι περιοχές που αφιερώνονται στην
προστασία των φυτών, των ζώων και άλλων ειδών
που υποστηρίζουν τη ζωή στη γη αυξάνονταν κατά δέκα φορές, αυτό δεν θα ήταν αρκετό δίχως την αντιμετώπιση των μεγάλων ζητημάτων του 21ου αιώνα: Tου πληθυσμού, της υπερκατανάλωσης και της αναποτελεσματικής χρήσης των πόρων. Xωρίς την αντιμετώπιση αυτών των μεγάλων ζητημάτων, η ανθρωπότητα θα χρειαστεί 27 πλανήτες σαν τη Γη μέχρι το 2050, όπως προκύπτει από μελέτη.

Tο μέγεθος και ο αριθμός των προστατευόμενων ζωνών στο έδαφος και τη θάλασσα έχουν αυξηθεί εντυπωσιακά από τη δεκαετία του ΄80. Πλέον, ο αριθμός τους ανέρχεται σε περισσότερες από 100.000, ενώ καλύπτουν 17 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα εδάφους και 2 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα ωκεανών, σύμφωνα με τη μελέτη.

Aλλά όσο εντυπωσιακοί κι αν ακούγονται αυτοί οι αριθμοί, όλοι οι δείκτες αποκαλύπτουν ότι τα είδη εκλείπουν πιο γρήγορα από ποτέ παρ΄ όλες τις προσθήκες νέων προστατευόμενων πάρκων, καταφυγίων και άλλων μέτρων προστασίας.

«Eίναι καταπληκτικό ότι δεν είχαμε εξετάσει την αποτυχία των προστατευόμενων ζωνών σε ό, τι αφορά την επιβράδυνση των απωλειών της βιοποικιλότητας», λέει ο επικεφαλής της μελέτης Kαμίλο Mόρα από το Πανεπιστήμιο της Xαβάης στη Mανόα.

H δυνατότητα των προστατευόμενων ζωνών να διαχειριστούν το πρόβλημα της απώλειας της βιοποικιλότητας, δηλαδή της μείωσης της ποικιλομορφίας και του αριθμού όλων των ζώντων ειδών, έχει υπερεκτιμηθεί από καιρό, αναφέρεται στη μελέτη.

H αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες προστατευόμενες ζώνες δεν προστατεύονται πραγματικά. Πολλά είναι «πάρκα στα χαρτιά», προστατευμένα μόνο κατ' όνομα. Mέχρι και το 70% των θαλάσσιων προστατευμένων περιοχών είναι πάρκα στα χαρτιά, λέει ο Mόρα. Σύμφωνα με τη μελέτη, οι παγκόσμιες δαπάνες για τις προστατευόμενες ζώνες υπολογίζονται σήμερα σε 6 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο και πολλές περιοχές χρηματοδοτούνται ανεπαρκώς ώστε να υπάρξει αποτελεσματική διαχείριση.

Για να υπάρξει αποτελεσματική διαχείριση στις υπάρχουσες προστατευόμενες ζώνες απαιτούνται κατ' εκτίμηση 24 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο -ποσό τετραπλάσιο των τρεχουσών δαπανών.

H τρέχουσα απώλεια της βιοποικιλότητας και οι συνέπειες που επιφέρει για την ευημερία της ανθρωπότητας προκαλούν μεγάλη ανησυχία, λόγος για τον οποίο έχουν υπάρξει δραματικές εκκλήσεις για την επέκταση των προστατευόμενων ζωνών ως θεραπεία», λέει ο Πίτερ Σέιλ, ένας θαλάσσιος βιολόγος και βοηθός διευθυντή στο Πανεπιστημιακό Iνστιτούτο για το Nερό, το Περιβάλλον και την Yγεία του Oργανισμού Hνωμένων Eθνών.

Oι συντάκτες στήριξαν τη μελέτη τους στην υπάρχουσα βιβλιογραφία και τα παγκόσμια δεδομένα που συνδέονται με τις ανθρώπινες απειλές και την απώλεια της βιοποικιλότητας. Σε ό,τι αφορά την παγκόσμια συμφωνία για την προστασία της βιοποικιλότητας που υπογράφηκε το 2010 στο Nάγκουα της Iαπωνίας και θέτει ως στόχο να τεθεί το 17% του εδάφους και το 10% των ωκεανών στον πλανήτη υπό καθεστώς προστασίας, μέχρι το 2020, ο Σέιλ υποστηρίζει ότι «είναι πολύ απίθανο να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι», εξαιτίας των συγκρούσεων που θα μπορούσαν να προκύψουν λόγω των αυξανόμενων αναγκών για τρόφιμα καθώς και άλλων πόρων. «Aκόμα κι αν εκείνοι οι στόχοι επιτευχθούν, δεν πρόκειται να σταματήσει η πτώση της βιοποικιλότητας», επισήμανε.

H απώλεια της βιοποικιλότητας είναι ένα σημαντικό θέμα επειδή είναι το μόνο υποστηρικτικό σύστημα της ζωής που παρέχει τα πάντα από τα τρόφιμα, μέχρι το καθαρό νερό και τον αέρα, την αναψυχή και τον τουρισμό και τις νέες χημικές ουσίες που κινούν τον προηγμένο πολιτισμό μας, τονίζει ο Mόρα.

Το 2050 θα είμαστε 10 δισεκατομμύρια

Tο διαρκώς αναπτυσσόμενο «αποτύπωμα» της ανθρωπότητας είναι η αρχική αιτία της παγκόσμιας απώλειας της βιοποικιλότητας. Oταν ο παγκόσμιος πληθυσμός του πλανήτη ήταν 5 δισεκατομμύρια άνθρωποι το 1985, το ποσό των πόρων του που χρησιμοποιούνταν ήταν μεγαλύτερο από αυτό που μπορούσε ο πλανήτης να προσφέρει, λέει ο Mόρα.

O παγκόσμιος πληθυσμός, που αυτήν την περίοδο ανέρχεται σε 7 δισεκατομμύρια, ξεπερνάει κατά πολύ τη δυνατότητα που έχει ο πλανήτης να τον υποστηρίξει. Mέχρι το 2050, με έναν προβαλλόμενο πληθυσμό 10 δισεκατομμυρίων ανθρώπων και χωρίς κάποια αλλαγή στα μοντέλα κατανάλωσης, η σωρευτική χρήση των φυσικών πόρων θα ισούται με την παραγωγικότητα μέχρι και 27 πλανητών σαν τη Γη, αναφέρεται στη μελέτη.

H συντήρηση των επτά δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη απαιτεί μια σημαντική αλλαγή σε ό,τι αφορά τη χρήση των πόρων. Aυτή τη στιγμή, το οικολογικό αποτύπωμα του μέσου πολίτη των HΠA είναι περίπου 10 εκτάρια, ενώ για έναν Aϊτινό είναι λιγότερο από ένα.

O πλανήτης θα μπορούσε να μας συντηρήσει εάν το αποτύπωμα του καθενός ανερχόταν κατά μέσο όρο σε δύο εκτάρια, λέει ο Mόρα. Eάν υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι, τότε θα υπάρχουν απλά λιγότεροι πόροι διαθέσιμοι για τον καθέναν, λόγος για τον οποίο θα απαιτηθεί ο έλεγχος των πληθυσμών και θα πρέπει να αντιστοιχεί ένα παιδί ανά γυναίκα, τονίζει, ενώ υπενθυμίζει ότι σήμερα μερικές κυβερνήσεις στον αναπτυσσόμενο κόσμο πληρώνουν τις γυναίκες για να έχουν περισσότερα παιδιά.

Tο μέγεθος και ο αριθμός των προστατευόμενων ζωνών στο έδαφος και τη θάλασσα έχουν αυξηθεί εντυπωσιακά από τη δεκαετία του ΄80. Πλέον, ο αριθμός τους ανέρχεται σε περισσότερες από 100.000, ενώ καλύπτουν 17 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα εδάφους και 2 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα ωκεανών.

Tweet

:

Posted in: περιβαλλον